Herkese Hare Krishna!
Bugün serbest bir gün… Hindistan’a bir gezinin ardından, Radharani’nin bize gelişinden ve günlük mücadele koşuşturmacası içinde mayanın tokadından sonra yükselen duygulardan olmalı. Bununla birlikte, aşağıda ki şiire en nihayetinde bir Cheese kek tarifinini okuduktan sonra esinlenildi. Duygularımın aşağıda da bulabileceğiniz bir şiir formunda birden patlak vermesi epey şaşırtıcı. Kekin gerçekten harika olmuş olması ya da prasadamın bilinç üzerindeki etkisinin bir sanat parçası olarak yansıtılmasının ne yediğimizin bir kanıtı olduğunu düşünmek normal olurdu. Öyle olacağına hiç şüphe yok. Buna karşın benim tarifi verilen keki pişirme şansım olmadı ama duygularımı yazıya dökmek için esinlendiğim gün yoğun olarak bir parça lezzetli ve iyi bir cheese kek hayali kurduğum ve bir dolu maddi hisler okyanusunda kaldığım bir gündü. Nihayetinde arzulamak her şeyin tohumu. Yüzeysel duyguların beni bağladığı bu çeşit bir arzu kendini bir yazı parçası olarak ortaya koydu çünkü buna edebiyat demek istemiyorum ve zaten diyemem de.
Bu aynı zamanda bana bir seferinde Prabhupada ve öğrencilerinden biri arasında geçen, Prabhupada’nın hizmetkarlarından biri olan Srutakirti Prabhu tarafından anlatılan ve yakın zaman önce bir Pazar programında buradan bir adananın tekrardan anlattığı küçük bir hikayeyi hatırlatıyor. Prabhupada’nın bir sahilde öğrencileriyle sabah yürüyüşünü yaptığı o günlerden biriydi ve manevi öğretmeni Prabhupada ile henüz bir sabah yürüyüşüne gitme şansına erişmiş genç öğrencilerinden biri vardı. Zihninde Prabhupada ile doğrudan arkadaşlık kurabilmenin bir yolunu yaratmaya çalışıyordu ve Prabhupada’nın dikkatini çekmeyi arzuluyordu. Lakin Prabhupada’nın öğrencileriyle birlikte aşağı yukarı sahili yürüdüğü tüm bir sabah, yaklaşık bir ya da bir buçuk saatlik süre içerisinde Prabhupada ile konuşmanın bir türlü bir yolunu bulamadı. Derken Prabhupada’nın yürüyüşünü tamamlayıp onu bekleyen arabaya binme vakti geldi. Doğrudan Prabhupada ile iletişim kurma fikri adananın zihnini kemirip duruyordu ve tam da Prabhupada arabaya adımını atmak üzereyken sonunda sadece manevi öğretmenine konuşmuş olmak için soruyu patlatıverdi. “Prabhupada ruhsal hayatımda nasıl gelişeceğim?” diye sordu. Tüm başlar ona döndü ve etrafındaki herkes azarlayan gözlerle ona bakıp tek bir söz olmadan sessizce gözleriyle nasıl olup da böyle bir soruyu sorabildiğini ima ediyorlardı ve bunun da üzerinde nasıl olup da sahildeki bir buçuk saatlik sürede değil de Prabhupada’nın bedeninin neredeyse yarısı arabanın içersinde ayrılmak üzereyken gelen bir soruydu. O zaman Prabhupada dönüp, sıkça öyle yaptığını duyduğumuz şekilde tam gözlerinin içine ona bakıyor ve sadece iki kelime söylüyor. Sorusununun cevabını Prabhupada’nın her bir kitabında bulabilirdi, ama Prabhupada sadece şu sözler olan iki kelimeyle açıklıyor, “SADECE ARZULA!”
Bir dahaki sefere Krişna için bu keki pişirme arzum yeteri kadar güçlü olduğunda, onu sizinle de paylaşacağım ve umarım hepbirlikte nektarın tadını çıkarırız! İyi haftasonları!
Jaya Radhe Jaya Krishna!
HARE KRSNA HARE KRSNA KRSNA KRSNA HARE HARE
HARE RAMA HARE RAMA RAMA RAMA HARE HARE
Cheese Cake Bite
love is an unfold bud
covered in the core of heart
by one drop of your mercy
it grows into wheat
as fertile as land
a shy spike swinging softly by the wind
it crumbles in the milestone of your separation
by dint of your touch heart becomes soften
like dough in the hands of a chef
mixes with sugar
in illusion of thinking it as sugarcane
swells like free rivers
that in the end falls down through the struggle of existance
in the meadows of loneliness
cries out just for a moment’s of togetherness
thus welcomes and opens unfold
embracing whatever comes in
feeling the fervent bosom of sun
melts like cheese within cake
that bakes along the journey of existance
and heart puffs out
hankering for Your love
which learns its lesson in the end
then the cake is ready with your smile on top
waiting to be tasted the nectar flowing from your lips
as I wait to take a bite
~*~*~*For english please read the rest of the entry~*~*~*
Hare Krishna everyone!
Today is a freehearted day...It must be due to the feelings that have arisen after a journey to India, after Radharani’s coming to us and the slap of maya thourough the hustle of daily struggle. However, the poem below after all is inspired after reading a Cheese cake receipe. It’s quite amazing that I got inspired by a cheese cake receipe to burst out my feelings in the form of a poem that you will find below. It would have been very normal to think that the cake must have been really a delicious one or the influence of prasadam on the conciousness reflected as a piece of art is the proof of what we eat. There is no doubt that it would have been so. Nevertheless I haven’t got the chance to bake the cake of the given receipe, but the day I got inspired to write my feelings down was a day I was intensely dreaming of having a piece of delicious and good cheese cake and I was dwelling in the pool of so many material emotions. Ultimately desiring is the seed of everthing. This one sort of desire I had entangled by the superficial sentiments manifested itself as a piece of writing since I don’t want to call and already can’t call it as literature.
This also reminds me a small story that took place between Prabhupada and one of his disciples at a time, which was told me by one of Prabhupada’s servants Srutakirti Prabhu and retold recently during a Sunday program by a devotee here. It was one of those days where Prabhupada was having his morning walk with his disciples on a beach and there is one of his young disciples who just got the chance to go to the morning walk with his spiritual master, Prabhupada. He had been talking in his mind to create a way to directly associate with Prabhupada and desiring to take the attention of Prabhupada. However, all morning walking up and down the beach during Prabhupada’s morning walk with disciples, he couldn’t get himself find a way to talk to Prabhupada in time about one or one and a half hours. Then the time came for Prabhupada to end his walk and get into the car waiting for him. The idea of directly communicating to Prabhupada was eating the devotee’s mind and just as Prabhupada was stepping into the car, he ultimately bursted out a question just for the sake of to have talked to his spiritual master. He asked, “Prabhupada, how can I advance in my spiritual life?” All the heads turned to him and everyone around stared at him with chastizing eyes and silently implying through their eyes without a speech that how he could ask such a question and on top of that how to ask a question that did not come in the one and a half hours on the beach but just as Prabhupada was leaving almost when half of his body was in the car. Then Prabhupada turns and looks at him right in the eye that we often hear him do so and just says two words. He could have found the answer to his question in Prabhupada’s each and every book, but Prabhupada describes it just in two words which happened to be thus, “JUST DESIRE”!
Next time when my desire is strong enough to bake that cake for Krishna, I will share it with you and hope that we will all enjoy the nectar together! Have a nice weekend!
Jaya Radhe Jaya Krishna!
HARE KRSNA HARE KRSNA KRSNA KRSNA HARE HARE
HARE RAMA HARE RAMA RAMA RAMA HARE HARE
love is an unfold bud
covered in the core of heart
by one drop of your mercy
it grows into wheat
as fertile as land
a shy spike swinging softly by the wind
it crumbles in the milestone of your separation
by dint of your touch heart becomes soften
like dough in the hands of a chef
mixes with sugar
in illusion of thinking it as sugarcane
swells like free rivers
that in the end falls down through the struggle of existance
in the meadows of loneliness
cries out just for a moment’s of togetherness
thus welcomes and opens unfold
embracing whatever comes in
feeling the fervent bosom of sun
melts like cheese within cake
that bakes along the journey of existance
and heart puffs out
hankering for Your love
which learns its lesson in the end
then the cake is ready with your smile on top
waiting to be tasted the nectar flowing from your lips
as I wait to take a bite
